Καλές γιορτές από τη siggrafi, μ' ένα κείμενο αφιερωμένο στα Χριστούγεννα

Πού ο Χριστός γεννάται;

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε με στολίδια χρυσά και ασημένια, φωτάκια και πολύχρωμα λαμπιόνια, βαμβακερές νιφάδες χιονιού, χρυσόσκονη και ασημόσκονη, κορδέλες και γιρλάντες, αλυσιδίτσες με μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες - κόκκινες, ασημένιες, χρυσές και γαλαζοπράσινες, χρυσά τύμπανα και καμπανάκια, ξύλινα λυχνάρια και κεράκια, καραβάκια γυάλινα και έλατα μινιατούρες, στρουμπουλά αγγελάκια με χρυσές σάλπιγγες, τρομπέτες, κιθάρες και άρπες, αγιοβασιλάκια με τις κατακόκκινες στολές και τις κατάμαυρες μπότες τους, ξύλινα στρατιωτάκια με παντελόνια ολόλευκα και σακάκια αιμάτινα με γυαλιστερά εβένινα κουμπιά, πλούσια δώρα τυλιγμένα με φανταχτερά χαρτιά περιτυλίγματος κάτω στη βάση του, και ψηλά, πάνω στην κορυφή του, με το πιο σημαντικό: ένα μεγάλο λαμπερό αστέρι, να φωτίζει σαν φάρος περίλαμπρος τον δρόμο που οδηγεί στον νεογέννητο Βασιλιά του κόσμου, στη Βηθλεέμ της καρδιά μας.

Η συγγραφέας του βραβευμένου "Το πνεύμα του λιονταριού" αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται...

Γνώρισα την Αλεξάνδρα Κλιάφα στα τέλη του 2012. Συμμετείχαμε στο τελευταίο εξ αποστάσεως σεμινάριο επιμέλειας και διόρθωσης κειμένων που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ, με δασκάλα μας την έμπειρη Ελένη Κεχαγιόγλου. Λίγες μόνο μέρες μετά την ολοκλήρωση του τρίμηνου σεμιναρίου μας, ο τότε αναπληρωτής υπουργός πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας αποφάσισε η κρατική πολιτική για το βιβλίο να περάσει στα χέρια της Διεύθυνσης Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και έκλεισε το ΕΚΕΒΙ. Την περίοδο εκείνη, ούτε "Το πνεύμα του λιονταριού" υπήρχε στην σκέψη της Αλεξάνδρας ούτε το ιστολόγιο siggrafi στη δική μου.

Μέσα στα πέντε χρόνια που έχουν περάσει από το 2012, η Αλεξάνδρα έγραψε και εξέδωσε το πετυχημένο βιβλίο της "Το πνεύμα του λιονταριού" κι εγώ ξεκίνησα τη λειτουργία του παρόντος ιστολογίου. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι εδραιώθηκε η φιλία μας. Και σήμερα, έχω τη χαρά και την τιμή να υποδέχομαι και να φιλοξενώ στην πρώτη μου συνέντευξη εδώ στη siggrafi όχι μόνο μια πολύ ταλαντούχο συγγραφέα, αλλά και μια πολύ καλή μου φίλη.

Πώς οι ιστορίες αλλάζουν τον κόσμο (από την ταινία "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι")

Σε όσους μάς αρέσει να διαβάζουμε, να γράφουμε, ή να παρακολουθούμε να ζωντανεύουν στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη ιστορίες, τα λόγια που παρατίθενται στη συνέχεια, από την εξαιρετική ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», μας αποκαλύπτουν κάτι σημαντικό: με ποιον τρόπο οι ωραίες ιστορίες κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Αλλά και γιατί μας αρέσει να τις γράφουμε, να τις διαβάζουμε, ή να τις παρακολουθούμε οπτικοποιημένες.

Το προσεγμένο σενάριο της ταινίας κρύβει αρκετά "διαμαντάκια" στους διαλόγους του, που ξεφεύγουν από τη λογική της απλής ατάκας και θυμίζουν αποφθέγματα. Το σημείο που μας ενδιαφέρει προέρχεται από το διάλογο μεταξύ του Ιωάννη Βαρβάκη και του Ρώσου υπηρέτη του κατά τη διάρκεια της πρώτης βαρκάδας τους στην Κασπία Θάλασσα - τη μεγαλύτερη λίμνη της γης. Και είναι ο υπηρέτης του αυτός που αναφέρει στον Βαρβάκη όσα ακολουθούν.

Περί συγγραφικής επιτυχίας

Στη σημερινή δημοσίευσή μου στο ιστολόγιο δημιουργικής γραφής siggrafi, προσπαθώ να ψηλαφίσω την έννοια της συγγραφικής επιτυχίας και να αναφέρω κάποιες πτυχές της που πιστεύω ότι αφορούν όλους όσοι ασχολούμαστε με τη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων.

Τη λέξη "επιτυχία" όταν αναφερόμαστε στη λογοτεχνική συγγραφή, ή σε οποιαδήποτε άλλη τέχνη, καλό είναι να τη βάζουμε καταρχάς σε εισαγωγικά. Κι αυτό γιατί κρύβει έναν υποκειμενισμό μέσα της, έχει διαφορετικό νόημα για τον καθένα μας.

Το "Όχι" του Ντίνου Χριστιανόπουλου και ο Μπομπ Ντίλαν - περί λογοτεχνικών βραβείων και επιτυχίας

Ανακοινώθηκαν πρόσφατα τα μεγάλα διεθνή λογοτεχνικά βραβεία Νόμπελ και Μπούκερ. Το πρώτο πήγε στον Βρετανό ιαπωνικής καταγωγής Καζούο Ισιγκούρο και το δεύτερο στον Αμερικανό Τζορτζ Σόντερς. Λίγο-πολύ στο μυαλό όλων μας, τα δύο αυτά κορυφαία βραβεία συνδέονται με την απόλυτη συγγραφική επιτυχία. Για την ακρίβεια, αποτελούν το επιστέγασμα της επιτυχίας ενός συγγραφέα, την κορυφαία απόδειξη της παγκόσμιας αναγνώρισης του ταλέντου και του έργου του.

Φωτογραφία - στιγμιότυπο από το βίντεο που ακολουθεί

Στον αντίποδα των παραπάνω σκέψεων και ενάντια σε κάθε είδους βράβευση, συναντάμε το αιχμηρό μανιφέστο "Εναντίον" του Θεσσαλονικιού λογοτέχνη Ντίνου Χριστιανόπουλου. Με αυτό εξέφρασε περίτρανα το δικό του μεγάλο "Όχι" (για να είμαστε και επίκαιροι) σε κάθε είδους υποδούλωση ή εξάρτηση.

Κριτική προσέγγιση στο δημοσίευμα του Δημήτρη Βλάχου "Η τελευταία άγνωστη επιστολή του Μιγκέλ ντε Θερβάντες..."

Την περασμένη εβδομάδα αναφέρθηκα στο κείμενο του Δημήτρη Βλάχου "Η τελευταία άγνωστη επιστολή του Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέρδα, συγγραφέα του Δον Κιχότη". Ελπίζω να βρήκατε το χρόνο να το διαβάσετε και να το ευχαριστηθείτε. Στη συνέχεια, όπως είχα υποσχεθεί, θα κάνω μία σύντομη κριτική προσέγγιση στο συγκεκριμένο κείμενο, αναφέροντας τις σκέψεις που μου γέννησε όταν το πρωτοδιάβασα.

Η τελευταία άγνωστη επιστολή του Θερβάντες, ο Δον Κιχώτης και η Ναυμαχία της Ναυπάκτου

Πριν από ακριβώς 446 χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου του 1571, έγινε η σημαντικότατη "Ναυμαχία της Ναυπάκτου". Γιατί ο Δον Κιχώτης δεν θα υπήρχε χωρίς τη συγκεκριμένη ναυμαχία; Πώς σχετίζεται ο Θερβάντες με αυτή; Ποια είναι η τελευταία, άγνωστη μέχρι σήμερα, επιστολή του; Πότε την έγραψε και σε ποιον την απέστειλε; Και κυρίως: πώς καταφέρνει ένα κείμενο να δίνει απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και ταυτόχρονα να αποτελεί ένα αληθινό υπόδειγμα Δημιουργικής Γραφής;

Διαβάστε με ένα "κλικ" εδώ, ή στην πιο πάνω εικόνα, το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα του έγκριτου φιλόλογου και συγγραφέα Δημήτρη Βλάχου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού "δίοδος" (τ. 12, Ιούλιος 2017, σσ. 13-19)και θα τα μάθετε όλα. 

Γιώργος Λεονάρδος: "Η δομή του μυθιστορήματος" και 3 μυστικά για το ιστορικό μυθιστόρημα

Όσοι διαβάζουν ή γράφουν ιστορικά μυθιστορήματα, γνωρίζουν ότι ο συγγραφέας Γιώργος Λεονάρδος αποτελεί τον πιο συνεπή υπηρέτη του ιστορικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα και έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες συγγραφείς. Είναι μάλιστα πολυγραφότατος - έχει συγγράψει πάνω από είκοσι ιστορικά μυθιστορήματα, ένα αγγλοελληνικό λεξικό στρατιωτικών όρων (υπήρξε αρκετά χρόνια πολεμικός ανταποκριτής), και φυσικά το αξιόλογο βιβλίο του δημιουργικής γραφής "Η δομή του μυθιστορήματος".

Επομένως, έχει διπλή βαρύτητα η γνώμη του: του έμπειρου συγγραφέα, αλλά και του δασκάλου δημιουργικής γραφής.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης: υπερσυμπυκνωμένο σεμινάριο για το διήγημα

Ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης δεν χρειάζεται, νομίζω, συστάσεις. Είναι ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας (έχει βραβευθεί με το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας το 1993 για τη συλλογή διηγημάτων του "Η στενωπός των υφασμάτων", με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω το 2004 για τη συλλογή διηγημάτων του "Επί ψύλλου κρεμάμενος", το 2010 έλαβε το Βραβείο Ιδρύματος Μπότση, ενώ το 2012 το Βραβείο "Πέτρος Χάρης" της Ακαδημίας Αθηνών για την ομολογουμένως εξαιρετική συλλογή διηγημάτων του "Περιπολών περί πολλών τυρβάζω"), και προσωπικά τον θεωρώ μέγα δάσκαλο του διηγήματος.

Φωτογραφία από την εκδήλωση

Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Σκαμπαρδώνης παραδίδει μέσα σε 17 μόλις λεπτά (στο τέλος μιας εκδήλωσης παρουσίασης της συλλογής διηγημάτων του "Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος", το 2009 στον Ιανό της Αθήνας), ένα υπερσυμπυκνωμένο σεμινάριο...

Τηλεόραση και βιντεοπαιχνίδια εναντίον λογοτεχνικών βιβλίων: τι εκπαιδεύει καλύτερα τον εγκέφαλο;

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν απέδειξαν ότι η διαδικασία της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων εκπαιδεύει τις γνωστικές ικανότητες του εγκεφάλου και ενεργοποιεί περιοχές που δεν χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια καμίας άλλης δραστηριοτήτας.

Εσείς γνωρίζετε τον Σπούτνικ; Διαβάστε την ιστορία του!

Δεν γνωρίζετε τον Σπούτνικ; Ε, μα τι κάνετε! Μπορείτε να διαβάσετε τη σύντομη ιστορία του των 121 λέξεων ακριβώς, κάνοντας κλικ στην παρακάτω φωτογραφία, ή επιλέγοντας "Δείτε περισσότερα", για να εμφανιστεί το κείμενο της μικροϊστορίας του. Είναι μια γλυκιά ιστορία για την αγάπη και την αφοσίωση, αλλά και για την υψηλή νοημοσύνη των σκύλων.

Οκνηρίας το ανάγνωσμα...

Καλοκαιράκι, διακοπές, ελεύθερος χρόνος... ποια καλύτερη συγκυρία για μία ακόμη ανάρτηση, μετά από πολύ καιρό; Με αρκετή καθυστέρηση, λοιπόν, διαβάστε το μικροδιήγημά μου "Δούρειος Ίππος" που διακρίθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη στο διαγωνισμό μικροδιηγήματος "120 λέξεις - 7 θανάσιμα αμαρτήματα", στην κατηγορία "Οκνηρία". Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλή σας ανάγνωση.