Οκνηρίας το ανάγνωσμα...

Καλοκαιράκι, διακοπές, ελεύθερος χρόνος... ποια καλύτερη συγκυρία για μία ακόμη ανάρτηση, μετά από πολύ καιρό; Με αρκετή καθυστέρηση, λοιπόν, διαβάστε το μικροδιήγημά μου "Δούρειος Ίππος" που διακρίθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη στο διαγωνισμό μικροδιηγήματος "120 λέξεις - 7 θανάσιμα αμαρτήματα", στην κατηγορία "Οκνηρία". Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλή σας ανάγνωση.

Γύρισε πλευρό. Οι συνεχείς ψίθυροι δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Μα τι γίνεται επιτέλους; Άνοιξε τα μάτια του. Τους είδε να κατεβαίνουν ένας - ένας από την κοιλιά με σκοινιά. Ας πήγαιναν όπου ήθελαν, αυτός δεν το κουνούσε από ‘κει. Είχε βρει ωραία θέση να κουρνιάσει: ένα πλατύ μαδέρι στο κεφάλι.

Ξαφνικά, οι ψίθυροι σταμάτησαν. Απόλυτη, υπέροχη ησυχία! Όλοι οι σύντροφοί του είχαν φύγει. 
«Πφφφ… Ας πάρουνε αυτοί την Τροία. Εγώ θα πάρω έναν ύπνο. “Δεν θα σε γράψει η Ιστορία” και κουραφέξαλα…»

Τον ξύπνησε η πνιγηρή μυρωδιά καπνού. Δεν είχε κοιμηθεί πολύ. Κοίταξε ενοχλημένος έξω απ’ τ' ανοιχτό στόμα του ξύλινου αλόγου: Λαμπάδιαζε ο κόσμος όλος!

«Πφφφ…»

Όταν πήρε φωτιά ο Δούρειος Ίππος, αυτός κούρνιαζε ακόμη στο κεφάλι του.

https://www.urnovl.co/#!/novl/r18sQ-x9W/read/rJ7IuNbgc-/BkeNEBjq5b/28

Στον παραπάνω σύνδεσμο θα βρείτε το συγκεκριμένο μικροδιήγημά μου αναρτημένο στον ιστοχώρο των 121 λέξεων, στη "Φθινοπωρινή συλλογή #1".  Εναλλακτικά έχει αναρτηθεί και στον παρακάτω σύνδεσμο, στην προσωπική μου συλλογή:

https://www.urnovl.co/#!/novl/HJ8o4A-w-/read/r1g93E0bv-/HybmSs55b/2