Ανακοινώθηκαν πρόσφατα τα μεγάλα διεθνή λογοτεχνικά βραβεία Νόμπελ και Μπούκερ. Το πρώτο πήγε στον Βρετανό ιαπωνικής καταγωγής Καζούο Ισιγκούρο και το δεύτερο στον Αμερικανό Τζορτζ Σόντερς. Λίγο-πολύ στο μυαλό όλων μας, τα δύο αυτά κορυφαία βραβεία συνδέονται με την απόλυτη συγγραφική επιτυχία. Για την ακρίβεια, αποτελούν το επιστέγασμα της επιτυχίας ενός συγγραφέα, την κορυφαία απόδειξη της παγκόσμιας αναγνώρισης του ταλέντου και του έργου του.
 |
| Φωτογραφία - στιγμιότυπο από το βίντεο που ακολουθεί |
Στον αντίποδα των παραπάνω σκέψεων και ενάντια σε κάθε είδους βράβευση, συναντάμε το αιχμηρό μανιφέστο "Εναντίον" του Θεσσαλονικιού λογοτέχνη Ντίνου Χριστιανόπουλου. Με αυτό εξέφρασε περίτρανα το δικό του μεγάλο "Όχι" (για να είμαστε και επίκαιροι) σε κάθε είδους υποδούλωση ή εξάρτηση.
Στο καυστικό και (κατά βάση) καταγγελτικό του κείμενο που δημοσιεύτηκε το 1979 στο 1ο τεύχος της 4ης περιόδου του περιοδικού "Διαγώνιος", το οποίο αν και προκάλεσε αρχικά ποικίλες αντιδράσεις έχει καταστεί πια κλασικό, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ουσιαστικά περιγράφει τη δική του στάση ζωής, στην οποία υπήρξε συνεπής τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσίευση του κειμένου του: Κόντεψε να συλληφθεί από τη Χούντα λόγω της άρνησης του να παραλάβει σχετικό βραβείο για ένα πεζό του έργο, τον "Χιλιαστή", ενώ το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, του Υπουργείου Πολιτισμού, με το οποίο τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του. Επίσης στην πορεία της ζωής του έχει αρνηθεί καμιά δεκαπενταριά ακόμη βραβεία που του έχουν δοθεί ερήμην του, ενώ όταν πριν χρόνια του έγινε πρόταση να κάνει τα χαρτιά του για να λάβει "λογοτεχνική σύνταξη" είπε και πάλι ένα περήφανο απερίφραστο "Όχι".
Ίσως ο Μπομπ Ντίλαν να είχε υπόψη του αυτό ακριβώς το κείμενο του συναδέλφου του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου όταν πέρυσι βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έβαλε σε περιπέτειες τη Σουηδική Ακαδημία, ποιος ξέρει; Για μεγάλο διάστημα είχε δώσει την εντύπωση πως ίσως και να αρνιόταν τελικά το βραβείο. Αλλά στο τέλος ενέδωσε στη βράβευση, παρ' όλο που το πάλεψε μέχρι τελευταίας στιγμής: Παρέλαβε το δίπλωμα Νόμπελ και το μετάλλιο της βράβευσης από την Ακαδημία με πολλούς μήνες καθυστέρηση και μάλιστα σε ιδιωτική συνάντηση και ντυμένος πρόχειρα, ενώ επίσης απέστειλε την καθιερωμένη "ομιλία αποδοχής" (απαραίτητη προϋπόθεση για την απόδοση από τη Σουηδική Ακαδημία του χρηματικού επάθλου των 8 εκατομμυρίων κορωνών - περίπου 821.000 ευρώ αυτή τη στιγμή- που συνοδεύει το βραβείο) μόλις πέντε μέρες πριν εκπνεύσει η σχετική προθεσμία.
Στο καυστικό και (κατά βάση) καταγγελτικό του κείμενο που δημοσιεύτηκε το 1979 στο 1ο τεύχος της 4ης περιόδου του περιοδικού "Διαγώνιος", το οποίο αν και προκάλεσε αρχικά ποικίλες αντιδράσεις έχει καταστεί πια κλασικό, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ουσιαστικά περιγράφει τη δική του στάση ζωής, στην οποία υπήρξε συνεπής τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσίευση του κειμένου του: Κόντεψε να συλληφθεί από τη Χούντα λόγω της άρνησης του να παραλάβει σχετικό βραβείο για ένα πεζό του έργο, τον "Χιλιαστή", ενώ το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, του Υπουργείου Πολιτισμού, με το οποίο τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του. Επίσης στην πορεία της ζωής του έχει αρνηθεί καμιά δεκαπενταριά ακόμη βραβεία που του έχουν δοθεί ερήμην του, ενώ όταν πριν χρόνια του έγινε πρόταση να κάνει τα χαρτιά του για να λάβει "λογοτεχνική σύνταξη" είπε και πάλι ένα περήφανο απερίφραστο "Όχι".
Τίποτα δεν είναι δεδομένο, λοιπόν, όταν μιλάμε για "συγγραφική επιτυχία"; Δεν μπορούμε να σκιαγραφήσουμε κάποιες σταθερές; Στο θέμα αυτό θα αναφερθεί η siggrafi στην επόμενη δημοσίευσή της. Ως τότε ακούστε πιο πάνω την ομιλία του Μπομπ Ντίλαν (μπορείτε να διαβάζετε παράλληλα το κείμενο ενεργοποιώντας τους αγγλικούς υπότιτλους), έχει ενδιαφέροντα στοιχεία για να απασχολήσετε το μυαλό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε ένα σχόλιο για την ανάρτηση.