Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Καλές γιορτές από τη siggrafi, μ' ένα κείμενο αφιερωμένο στα Χριστούγεννα


Πού ο Χριστός γεννάται;
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε με στολίδια χρυσά και ασημένια, φωτάκια και πολύχρωμα λαμπιόνια, βαμβακερές νιφάδες χιονιού, χρυσόσκονη και ασημόσκονη, κορδέλες και γιρλάντες, αλυσιδίτσες με μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες - κόκκινες, ασημένιες, χρυσές και γαλαζοπράσινες, χρυσά τύμπανα και καμπανάκια, ξύλινα λυχνάρια και κεράκια, καραβάκια γυάλινα και έλατα μινιατούρες, στρουμπουλά αγγελάκια με χρυσές σάλπιγγες, τρομπέτες, κιθάρες και άρπες, αγιοβασιλάκια με τις κατακόκκινες στολές και τις κατάμαυρες μπότες τους, ξύλινα στρατιωτάκια με παντελόνια ολόλευκα και σακάκια αιμάτινα με γυαλιστερά εβένινα κουμπιά, πλούσια δώρα τυλιγμένα με φανταχτερά χαρτιά περιτυλίγματος κάτω στη βάση του, και ψηλά, πάνω στην κορυφή του, με το πιο σημαντικό: ένα μεγάλο λαμπερό αστέρι, να φωτίζει σαν φάρος περίλαμπρος τον δρόμο που οδηγεί στον νεογέννητο Βασιλιά του κόσμου, στη Βηθλεέμ της καρδιά μας.

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Η συγγραφέας του βραβευμένου "Το πνεύμα του λιονταριού" αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται...

Γνώρισα την Αλεξάνδρα Κλιάφα στα τέλη του 2012. Συμμετείχαμε στο τελευταίο εξ αποστάσεως σεμινάριο επιμέλειας και διόρθωσης κειμένων που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ, με δασκάλα μας την έμπειρη Ελένη Κεχαγιόγλου. Λίγες μόνο μέρες μετά την ολοκλήρωση του τρίμηνου σεμιναρίου μας, ο τότε αναπληρωτής υπουργός πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας αποφάσισε η κρατική πολιτική για το βιβλίο να περάσει στα χέρια της Διεύθυνσης Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και έκλεισε το ΕΚΕΒΙ. Την περίοδο εκείνη, ούτε "Το πνεύμα του λιονταριού" υπήρχε στην σκέψη της Αλεξάνδρας ούτε το ιστολόγιο siggrafi στη δική μου.
Μέσα στα πέντε χρόνια που έχουν περάσει από το 2012, η Αλεξάνδρα έγραψε και εξέδωσε το πετυχημένο βιβλίο της "Το πνεύμα του λιονταριού" κι εγώ ξεκίνησα τη λειτουργία του παρόντος ιστολογίου. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι εδραιώθηκε η φιλία μας. Και σήμερα, έχω τη χαρά και την τιμή να υποδέχομαι και να φιλοξενώ στην πρώτη μου συνέντευξη εδώ στη siggrafi όχι μόνο μια πολύ ταλαντούχο συγγραφέα, αλλά και μια πολύ καλή μου φίλη.

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Πώς οι ιστορίες αλλάζουν τον κόσμο (από την ταινία "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι")

Σε όσους μάς αρέσει να διαβάζουμε, να γράφουμε, ή να παρακολουθούμε να ζωντανεύουν στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη ιστορίες, τα λόγια που παρατίθενται στη συνέχεια, από την εξαιρετική ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», μας αποκαλύπτουν κάτι σημαντικό: με ποιον τρόπο οι ωραίες ιστορίες κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Αλλά και γιατί μας αρέσει να τις γράφουμε, να τις διαβάζουμε, ή να τις παρακολουθούμε οπτικοποιημένες.
Το προσεγμένο σενάριο της ταινίας κρύβει αρκετά "διαμαντάκια" στους διαλόγους του, που ξεφεύγουν από τη λογική της απλής ατάκας και θυμίζουν αποφθέγματα. Το σημείο που μας ενδιαφέρει προέρχεται από το διάλογο μεταξύ του Ιωάννη Βαρβάκη και του Ρώσου υπηρέτη του κατά τη διάρκεια της πρώτης βαρκάδας τους στην Κασπία Θάλασσα - τη μεγαλύτερη λίμνη της γης. Και είναι ο υπηρέτης του αυτός που αναφέρει στον Βαρβάκη όσα ακολουθούν.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...